Gelincik fırtınasıydı sustu içim
Anne eteğinden koparılıştı
Ok demetiydi dokunan benliğe
Yakalanışımdı tel tel liğme liğme
Yüreğimin gece yarılarıydı
Ezilişti, yıkılmadan önce
Yüzyıllar öncesinden bir anı
Çözülsem saçılacaktı önüme
Dize gelişti her döne döne sönüşte
Saklı kalan evinimdi hücremde
Oynaktı sonra edalı hatta işveli
Kaldırdı dansa beni bir keman sesi.
Evin Okçuoğlu
