MEYDANLARDA YAZILAN ŞİİR
öyle çok şiir yazdınız ki
farkında bile değildiniz
ağaca sarıldığınız kollarınızdan döküldü ilk dizeler
yürüyen haykıran yürek yürek şiirdiniz
düşen yoldaşa uzanan
gaz sisinde limon paylaştığınız
basınçlı suya karşı bayrağı dalgalandıran
ellerlinizden okudum şiiri
ülkemin meydanlarını aşan isyan
sokak sokak çınlayan
kapı pencere aralarından bizi kucaklayan
hınçla sıkılmış yüz binlerce yumruk şiir
yüreği ağızda analar babalarla
yürüyen koşanlardı şiir
kardeşlerin yoldaşların sevgililerin
canına can katan ellerinizdi şiir
beyaz önlüktü, avukat yardımıydı
girin dinlenin gençler diyen sesti şiir
şiir ete kemiğe büründü
yüreğinizde isyandı elinizde yumruk
gün geceye döndüğünde
paylaşılan ekmekti
ağladığınızı gördüm
acıdan çok gurur kırılmışlığından
şiir şiir akıp gitti yaşlar
büyüdü şiir
uzadı
yayıldı ve sardı yurdu
sağır kör yüreksizlere ulaştığında
titretti
üşüdü yüzsüz bakışları
sallandı çürük iktidarları
daha önce yazılmamış bir tarihin
en şiirli sayfasında
dizildiniz harf harf
akıp gitti acımız
yardımlaşırken
kol kola el ele
bayrak bayrağa
dizildiniz hece hece
meydanlar sizindi
bizimdi meydanlar
bu şiirde en uzun cümleydi gece
dolmabahçe’de kopkoyu sis
göz gözü görmezken yazıldı
taş söken ellerinizle
Evin Okçuoğlu
