Ulusal burjuvazilerin bağımsızlığını yitirip uluslar arası (INTERNATIONAL) hale gelmesinden dolayı politik alanda bunun yansıması olarak bağımlılaşan ulus devletlerin son durumu, ULUS ÜSTÜ(ULTRA NATIONAL) sürecini yaşayan emperyalizme gerektiğinde zorla uyumlanarak daha küçük ama daha güçlü yapılara hatta cemaatsel erklere bağlanması sürecidir. Bağımlı uzlaşık da olsa ulus devletler çözülerek, ulus üstü ekonomik bağlar yoluyla, ve artık devlet engelleri ortadan kalkmış olarak sömürülme yolu daha net olarak hayata geçirilmek istenmektedir. Ulus üstü emperyalizm mafyöz yani kuralsız yasasız bir erk olarak; daha da net demek gerekirse, ULUS ÜSTÜ FAŞİZM (ultra national fascism) olarak siyasi yapılanmasını oluşturmak üzere ortadoğudadır.
Daha önceki uluslar arası burjuvazi ile üst yapısal yansıması olan uzlaşık bağımlı ulus devlet yapısı uyumu sökülürken, siyasal direnmelerle karşılaşmaktadır. Ulus devlet yapısını korumak isteyen gücü tamamen ulus üstü faşist yapılara teslim etmek istemeyen direnişlere ilerici bir misyon yüklenemez. Ama direnişleri antiemperyalisttir. Sosyalizmi hedeflemeyen yani işçi sınıfına dayanmayan ulusal bazda kalan antiemperyalist direnişlerin çatışma dinamiği emperyalizmi besler. Bu beslenme sözünü daha açık söylersek: Savaştan ekmek yeme dediğimiz süreçlerden kasıt, yakılıp yıkılarak parçalanan Irak benzeri ülkelere sanayicilerin şehirleri yeniden ayağa kaldırmak üzere üşüşmeleri süreçleridir. Libya da bu sürece itilmektedir.
Ulus üstü hale gelmiş yani tarikatlaşmış mafyöz /faşist yapıya bürünmüş ve ulus devletleri sallayan değişime zorlayan bu alt yapının hasmı yapısöküme (deconstruction) uğrattığı ulus devletler milletler ve/veya etnik dinsel kümeler değildir. Söküm, NATO yolu dahil, her yolu kullanarak yapılmaktadır. İşbirlikçi ulus devletler, etnik kümeler, silahlı çeteler terör örgütleri de bu sökümlerin savaşçı güçleridir. Düşünsel destek amacını gerçekleştirmek için, beslenip büyütülen Sivil Toplum Kuruluşları yolu ile değişik ülkelerde toplumsal kümeler oluşturulmuş ve akıllar bozulmuştur. Siyasi partiler ve sendikalar da bu yapının içindedir.
Ulus üstü faşizm, işçi sınıfının ufkunu daraltıp, yapısını sökerek, tarihsel verileri de değiştirmeye çalıştığı bu etnik ya da dinsel bataklara gömerek, esas düşmanının (işçi sınıfının) kişiliğini bulmasını engellemeye çalışmaktadır.
Çünkü eğer işçi sınıfı sosyalizm bilimi ile ayağa kalkarsa- ki artık o çağdayız- ulus devletlerin son tahlilde emperyalizme karşı olsa bile emperyalizmi besleyen savaşlarının ötesine geçecektir. Devrimci sınıf işçi sınıfıdır. Ve ultra faşizme karşı sosyalizm bayrağını da ancak o dalgalandırırsa başarılı olacaktır.
Evin Okçuoğlu
