Ne Çok İntihar
kırık dökük sonbahar
rüzgâr hallaç olmuş
dökülen yaprakları hırpalar
dallarda ağıt ağırlığı
sarkar anlam zamandan
ağaç ağaç yaprak yaprak intihar
çıkışsa;
dünyadan değil
vahşet kırmızısından
caymak değil insanlıktan
kesmek değil umudu
boşluğa atlamak değil çare
şimdi çöpe giden duygular
iç dökümleri
rahimden bebek kusmalar
duymak istemez
görmek istemez olur insan
ne çok can ne çok kan ne çok intihar
yine de
umut yalın bir kırıntıdır takılır göze
daldaki yeşille pembeye
bir durgun andır
başını yaslarken birine güvenle
yürek dolusu gülüş uğrunadır
tüm çabalar
ille de ölmek değil intihar
Evin Okçuoğlu
