KUCAK
Evin Okçuoğlu
asılı kalmış havada kucaklaşma hevesi
soluğumda duman is kokusu orman
yine de durmuşum kol kola kenetli
ida’da ve nerdeyse tüm yurtta
kucak dolusu acılı yitiği bırakıyoruz anı
toprağına
sürüyoruz hayatı ileri
sürüyoruz geleceğin hasadına
gökte umut gezegenleri
fısıldıyor körpe dal/ göz kırpıyor yıldız
çocuksu bir gülüş takılmış yüzümüze
dünya tekrar ana kucağı gibi
