şimdi bir şiir gemisi geçiyor
iç denizlerimizde pupa yelken
dalgalar vuruyor kıyılarına
incecik kumdan sözleri okşayan
ve soğuyor bozkırlar
düşlerimizden süzülen kırağı damla damla
şiir sek içiliyor
hırçın ellerimiz tutuyor kadehleri
sen gelmiyorsun diye döküyor saçını savruk kızlar
gemi kaçıyor usun
doludizgin özlüyorum anlıyor musun
yelkenleri söküyorum dize dize
kumdan sözler çarpıyor yüzüme fırtınada
çalakalem gidiyorum dibine aşkın
bir tek sen yoksun
bu dalga
bu kum
bu sevda
bu yürek akıntısı sendendir
kapkara bir tahtadasın
koskocaman bir çağlayan resmisin şimdi
döküldüğün yerde aşınan taşın sevinciyim
yine de aşılmaz bir sessizlik kadar uzaksın bana
