güvercin kanadından düşürdük barış dalını
düşman çarpmıştı eliyle barışçıl kanatlara
yılmadık usanmadık diledik durduk körlükle
barışı istedik ille de
bir uçtan bir uca yürüdük ve diledik düşmandan
barış hemen şimdi gelecekti bir el etsek
teslim olmaktı oysa düşmandan barış dilemek
hiç duymadık ötüşünü barış güvercinlerinin
üzerimize gürültüyle gelen uçan makinelerdi
gülücük ötüşlü güvercin yerine
kara kanatlı füze başlıklı savaşkan
ürettikçe sattıkça onların ceplerini dolduran
kan kırmızı ederek yerin yüzünü
makinelere avuç avuç can kusturan
uzun menzilliler döşendi sınırlara
ölüm kuşanmıştı ve nöbetteydi nefret
hedefini şaşırmış nefretle kırdık geçirdik birbirimizi
savaştıkça canımız çıktı kanımız döküldü
kalkanlar dikildi yurtlarımıza
yoksulluğumuza indi sonra
hem de sınırların her yanında
gökyüzü ışıl ışıldı ekranlarda
ama havai fişek gösterisi değildi
yağan bomba
ölen biz
biz değilsek bizdendi
savaşın bıraktığı izden tanıdık birbirimizi
gözlerimiz iri mi iriydi
nefretimizin yönü değişti
var gücüyle nefreti besleyen köklere inen
kalkan ellerimizdir şimdi
