MADENCİLER YÜRÜYOR
Evin
Okçuoğlu
kör
olası düzenek
kör
etmiş gözünü
karanlıktan
çıkmış madenci
düşmüş
Ankara yoluna
vicdanlar
yürüyor kol kola
umut
çocuklar
umut
analar babalar
madencinin
dizine dermen oluyor
yürekte
ateş cayır cayır
yürüyorum
ben de düşlerim kında
gür
oldukça yola revan adımlar
Ankara’ya
varır da yetmez
geçer
öteye düşlerimiz
geçer
daha da gerçek olmaya
madenci
yerin altından çıkmış
tutuşmuş
yürek ateşi
dile
kolay yürüyor sarsarak
madencinin
çilesi yumruk
madencinin
direnci çelik
gözü
dönmüş düzeneğe varıp
yakarmak
yok dert anlamayana
zaman
o zaman değil
yürüyor
madenci
sokaklarımızdan
bağlarımızdan
fabrika
önlerinden geçerek
geçiyor
gürleşerek
madenci
çıkıyor yerin altından
çilesi
yumruk direnci çelik
şehirlerden
geçiyor madenci
çağları aşıyor deşiyor tarihin bağrını
kazıyor tarihin dehlizinde
emeğin kanlı sayfasını
yaşadığı zulümden olma bilinç
fışkırıyor gün yüzüne
ele avuca geliyor körpe kavganın gücü
tarihi yazan el oluyor kazma sallayan el
güneşi saçıyor yer yüzüne
