Umut ve Direnç
Evin Okçuoğlu
süzülen umut huzmeleri işlesin içimize
parmaklıklardan aşsın
hücrelerimize dek ulaşsın
umut filizi baş versin sofrasız öğünlerde
kuyruklarda beklerken
dermansız dizlere doluşsun umut
ansızın çöksün içimize akşam hüznünden önce
umut dile gelsin dostun dilinde
işte o umuttur ki basar ayağını yere
gücünü gerçekten alır
o umuttur ki yavan ekmeği yağ bal eder
yüzyıllardır birikmiş öfkelerden alır kökünü
kırılmış onurdan büyütür tomurcuğunu
o umuttur ki gölgesi şenlik yeri bir ormandır
çoğalır yürek yürek
çoğaldıkça yaklaşır gerçeğe
acılı çığlıklar yakarışlar söner bir bir
gün doğar yepyeni bir yeryüzüne
dökülen kan, akan ter boncuk boncuktur
çekilen acı dağlarından akar gürül gürül
yeşertir yürekleri umut
hayatta kalma güdüsüdür direnç
o direnç ki yüreğin en şefkatli dokunuşudur
en sevecen en üretken anadır
yeri gelir kalkar ayağa
kaldırır başını
baş kaldırır
korunacak evladıdır dünya
yarasını sarar
direnci saklıdır kovanında
öfkesi sürülmemiş tarla
isyanı kınında
umut huzmeleri işledikçe içimize
direnç boy atar yeryüzünde
