dünya taşlarını döküyor
yüzü hiç bu kadar çirkin olmamıştı
ölüm serilmemişti her yere
hayret edilecek bize
nasıl dayandı yürek
nasıl direndi onur
yüz yıl sonra sevdiğim
demişti ozan
o çoktan geldi geçti
bir gün elbet diyoruz yine
dünya yaşanası olacak
bunu nerden biliriz
tarih var akıl bilimle yürüyen
çıldırmış yanlar hep sönmüş
tek değişmeyen değişim
güldürmüş yüzleri bir zaman
şimdi aman aman
şimdi leyli leyli
şimdi el aman denen an
çok zor zaman
çok zor zaman
utanılası karanlıkta
dilimiz varmayan zaman
ahlar zamanı
vahlar zamanı
şimdi tiksinme zamanı
saç sakal şalvar
aç zaman
sır zaman
sonra her şey ayan beyan
dilimiz varmaz elimiz yüzümüzde
çocuktan utanma zamanı
çocuklardan
ah zamanı ahlar zamanı
çiçekler bezekler yetmez
dünyalar serse şefkatini yetmez
