Uzun bir çığlık olsun bu şiirDünyalar duysun
kosmos duysun
Yüzünü örttü bebekler
Utanç içindeyiz
O kâğıtlar o maden parçaları
O yüreksiz bedenlerin
korkunç dehlizinden geçiyoruz
Ateşin düştüğü yer her yerdir
Yanan biziz yıllardır o karanlıkta
Görsün diye yüreği olanlar
Aydınlık çakıyoruz bir bir
Duysun bizi görsün halimizi
gelecekteki kardeşlerimiz
Bu dehlizde
bebek öldürüyorlar
aç bırakıyorlar
Evler yıkılıyor başımıza
Kanayan yaralar dere
Hırs ile deşiliyor toprak
O kâğıtlar o maden parçaları
Çil çil irinli kanlı sofralar
Duysun kozmosta kardeşlerimiz
Hücrelerimiz acıyor
Duysun yüreği olanlar
Gücümüzü verdik bir çığlığa
Duysun kozmos
Duysun yüreği olanlar
Evin Okçuoğlu
